Ben kendimi çok şeyler zannederken aslında hiçbir şeymişim.

 

Öğreniyordum yavaş yavaş ne kadar zor biri olduğumu, kopyama bakarak. Ne çekilmez bir insanmışım. Boş ve çok konuşan. Halbuki gerektiğinde konuşmak ne değerli kılarmış insanı. Ne çok bilmişlik yapmışım? hiçbir şey bilmezken. Ne çok ilgi çekmeye çalışmışım? herhangi biriyken. Ne kadar çok beğenmişim kendimi? diğerlerinden bir farkım yokken.

Ben kendimi çok şeyler zannederken aslında hiçbir şeymişim.




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Burhan’ın Uyu(tul)ma Hikayesi

Bilmiyorlar Değil Bilmek İstemiyorlar